Η βιολογική Γεωργία στις Προστατευόμενες Περιοχές

Περίληψη εισήγησης της Χαρίκλειας Μινώτου στην ημερίδα της 7-2-09
Προέδρου του Μεσογειακού Τμήματος της IFOAM (ABM),
Αντιπροέδρου της ΔΗΩ


Με τον όρο Προστατευόμενες Περιοχές (ΠΠ) εννοούμε: «Μία χερσαία ή θαλάσσια έκταση αφιερωμένη στην προστασία και διατήρηση της βιολογικής ποικιλότητας και των φυσικών και συναφών πολιτιστικών πόρων, η οποία υπόκειται σε διαχείριση με νομικά μέσα ή άλλους αποτελεσματικούς τρόπους» (Διεθνής ένωση για την Προστασία της Φύσης –IUCN).

Στις ΠΠ είναι θεμιτή η ανθρώπινη παρουσία και είναι εφικτή η οικονομική ανάπτυξη και η κοινωνική ευημερία. Στις ΠΠ έχουμε: α. Προστασία ειδών, β. Προστασία οικοσυστημάτων και ταυτόχρονα το θεσμικό πλαίσιο που καθορίζει τις δεσμεύσεις της ΠΠ και μπορεί να έχει εθνικό, ευρωπαϊκό ή διεθνές χαρακτήρα. Στην ευρύτερη περιοχή των ΠΠ θεωρείται σκόπιμη η εφαρμογή της Βιολογικής Γεωργίας ως απόλυτα φιλοπεριβαλλοντική πρόταση- προσέγγιση στην αγροτική ανάπτυξη. Οι τομείς στους οποίους μπορεί να συμβάλλει η Βιολογική Γεωργία είναι:
- η προστασία του περιβάλλοντος
- η διατήρηση της βιοποικιλότητας
- η υγεία των αγροτών-καταναλωτών
- η παραγωγή υψηλής ποιότητας προϊόντων

Επιπλέον η εφαρμογή της βιολογικής γεωργίας μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική πρόταση ανάπτυξης σε περιοχές με δεσμεύσεις στις χρήσεις γης και να επιφέρει μείωση του κόστους αγροτικής παραγωγής μέσω οργανωμένων επεμβάσεων. Παράλληλα με τη δημιουργία ζωνών βιολογικής γεωργίας, η προστασία της φύσης στις ΠΠ αποκτά μία ολιστική προσέγγιση. Η κατάθεση ομαδικών προτάσεων χρηματοδότησης, οι οποίες ενδέχεται να είναι πιο επιλέξιμες και ανταγωνιστικές σε συνδυασμό με δράσεις οικοτουρισμού- αγροτουρισμού αναγάγουν τη βιολογική γεωργία ως μοχλό ανάπτυξης και προστασίας του περιβάλλοντος. Στις ΠΠ με την ύπαρξη υποδομών με φιλοπεριβαλλοντικά πρότυπα δημιουργούνται πυρήνες έλξης με αποτέλεσμα την αύξηση της επισκεψιμότητας της περιοχής καθώς και τη προοπτική ανάπτυξης της οικο-απασχόλησης του γεωργικού πληθυσμού (ξενώνες, πώληση παραδοσιακών προϊόντων…). Θεωρείται σκόπιμο να επισημανθεί και η κοινωνική διάσταση της βιολογικής γεωργίας. Η συμβατότητά της με την εξέλιξη και τις απαιτήσεις της τοπικής κοινωνίας παρουσιάζει επιτυχή αποτελέσματα μέσω της ποιοτικής αναβάθμισης των περιοχών, της διατήρησης της βιοποικιλότητας την ισορροπία των οικοσυστημάτων.

Ως αποτέλεσμα δε οι παραγωγοί εντάσσονται στο σύστημα διαχείρισης, νιώθουν ότι συμβάλλουν σε αυτό και παράλληλα βελτιώνουν την ποιότητα ζωής τους.