Η ΔΑΣΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΩΣ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ – ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ

Η ΔΑΣΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΩΣ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ –
ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ

Βασιλική Νάκου,
Δασοπόνος,
μέλος των ΟΠ και υπεύθυνη πολιτικών τους για τα δάση

Κυρίες και κύριοι καλημέρα.
Θα ξεκινήσω με δυο λόγια για τον τίτλο που επιλέξαμε να δώσουμε στην ημερίδα και στη συνέχεια θα σας αναφέρω τις θέσεις των Οικολόγων Πράσινων για τη δασική πολιτική και τη δράση μας από τον Ιανουάριο του 2008 που ξεκινήσαμε την ενασχόλησή μας με το θέμα.

Παρατηρούμε ότι τα τελευταία χρόνια η πολιτική υποβαθμίζεται στη συνείδηση ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας σε βαθμό που τελικά δεν το αφορά, ενώ ένα επίσης μεγάλο μέρος πολιτών αποπροσανατολίζεται από τα τηλεοπτικά μέσα που επιλέγουν τι θα προβάλλουν από την επικαιρότητα. Έτσι, φτάνουμε στο σημείο αδιάφοροι κατά τα άλλα πολίτες να ευαισθητοποιούνται σε συγκεκριμένα μόνο θέματα και σημαντικά θέματα που μας αφορούν όλους να μην προβάλλονται ποτέ ή να προβάλλονται εποχικά. Το αποτέλεσμα, όμως, είναι πάντα ίδιο: η σύγχυση του τηλεθεατή και η χειραγώγησή του από κάποιους κομματικούς μηχανισμούς. Τρανταχτό παράδειγμα τα λεγόμενα «εθνικά» θέματα. Πώς άραγε ταυτίστηκε στη συνείδησή μας ο όρος «εθνικός» με τον εξωτερικό εχθρό; Και πώς μέσα μας γεννάει αμέσως της αίσθηση της απειλής;

Γιατί με τον ίδιο όρο δεν αναφερόμαστε ποτέ στην ανεργία που μαστίζει τη χώρα και γονατίζει ολόκληρες πόλεις και χωριά της περιφέρειας, γιατί δεν αναφερόμαστε στην αποτυχημένη απορρόφηση κονδυλίων για την ανάπτυξη σε διάφορους τομείς, στην αποσάθρωση του συστήματος υγείας, στα εκπαιδευτικά προβλήματα, στα αδιέξοδα της αγροτικής πολιτικής, στην ερήμωση της υπαίθρου, στα προβλήματα της νησιωτικής χώρας και σε άλλα πολλά; Μήπως όντως δεν είναι θέματα εθνικής εμβέλειας; Μήπως οι συνέπειές τους δεν αφορούν όλους τους πολίτες ή δεν επηρεάζουν όλη τη χώρα;

Με το σκεπτικό αυτό, δηλαδή ότι η δασοπροστασία είναι θέμα που αφορά όλη την ελληνική κοινωνία, αλλά προβάλλεται εποχικά και συχνά λανθασμένα, οι Οικολόγοι Πράσινοι επιλέγουμε να τη χαρακτηρίζουμε ως εθνικό θέμα, ως ζήτημα εθνικής προτεραιότητας, ακριβώς για να επισημάνουμε αυτή την ξεχασμένη της διάσταση. Και μόνο ως εθνική προτεραιότητα μπορούμε να αντιληφθούμε την προστασία του δασικού πλούτου από κάθε λογής υποβάθμιση και την ορθή διαχείρισή του με βάση τις αρχές της Δασοπονίας, αφού τα δασικά οικοσυστήματα αποτελούν εθνικό και κοινοτικό πόρο και η προστασία τους επιβάλλεται από το Ελληνικό Σύνταγμα και από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Η υποβάθμισή τους, μάλιστα, προκαλεί οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές ζημιές τόσο σε εθνικό όσο και σε κοινοτικό επίπεδο.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι εργαζόμαστε με συνέπεια δύο χρόνια τώρα για την ανάδειξη αυτής της διάστασης της δασοπροστασίας στην πολιτική και – αν και δεν το διατυμπανίζουμε στα τηλεοπτικά μέσα – η παρουσία και η δράση μας είναι συνεχής. Και το αποτέλεσμα φαίνεται ακόμα και στους πολίτες που μας προσεγγίζουν, πολίτες που ξέρουν τις θέσεις μας και εκτιμούν την προσπάθειά μας. Πολίτες συνειδητοποιημένοι, που δεν μπορούν να πειστούν ότι για την καταστροφή ευθύνονται οι στρατηγοί άνεμοι, οι Κοσσοβάροι, η πολλή ζέστη, οι πολλές βροχές, οι κουρασμένοι πυροσβέστες και ίσως και οι … εξωγήινοι.

Τον Ιανουάριο, λοιπόν, του 2008 τα μέλη της Θεματικής Ομάδας για το Περιβάλλον των Οικολόγων Πράσινων ξεκινήσαμε μια συστηματική εργασία πάνω στο θέμα της δασικής πολιτικής, που αποδείχτηκε σημαντική για πολλούς λόγους, ακόμα και για λόγους που αφορούν την ίδια την ομάδα και τη λειτουργία της. Φτάσαμε έτσι στη διοργάνωση της Ημερίδας με τίτλο: «Εμείς θυμόμαστε τις καλοκαιρινές πυρκαγιές, εσείς;», που πραγματοποιήθηκε στο Πολυτεχνείο το Μάρτιο του 2008 και με καλεσμένους καταξιωμένους επιστήμονες και εκπροσώπους κοινωνικών και συνδικαλιστικών φορέων αναλύσαμε θέματα και προτάσεις για την προστασία των δασών, τα αναγκαία μέτρα πρόληψης καταστροφών και την οικολογική αποκατάσταση των πυρόπληκτων περιοχών.
Λίγες μέρες πριν, 3-4 μέλη της Θεματικής Ομάδας για το Περιβάλλον μας εκπροσώπησαν σε συνάντηση με τον κ. Π. Μολυβιάτη, όπου ενημερώθηκαν για την πορεία αποκατάστασης των πληγέντων από το Ειδικό Ταμείο Αρωγής για τους πυρόπληκτους, ενώ επισκέφθηκαν στο γραφείο του τον κ. Κ. Κιλτίδη, υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και αρμόδιο τότε για τη δασική πολιτική, ζητώντας μια εφ’ όλης της ύλης ενημέρωση σχετικά με την πολιτική που θα ασκήσει το Υπουργείο για την πρόληψη των πυρκαγιών και τη διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων. Σε κείνη τη συνάντηση, εντύπωση έκανε σε όλους μας η ειλικρίνεια με την οποία ο κ. Κιλτίδης παραδεχόταν ως ρίζα του κακού τη διάλυση της Δασικής Υπηρεσίας, που καθίσταται ανήμπορη να ανταπεξέλθει στο έργο της, και η διάθεσή του να δώσει άμεσες λύσεις πριν μας βρει το επόμενο καλοκαίρι. Ειλικρίνεια που μας γέμισε ελπίδες για επερχόμενες αλλαγές στην υφιστάμενη κατάσταση…

Αμέσως μετά την ημερίδα οι Οικολόγοι Πράσινοι επισκεπτόμαστε Δασικές Υπηρεσίες και τα Γραφεία Πολιτικής Προστασίας κάποιων νομών της χώρας. Διαπιστώνουμε ότι στην πράξη καμία αλλαγή δεν έχει συντελεστεί από αυτές που … ελπίζαμε, το χειρότερο όμως είναι ότι σε κεντρικό επίπεδο δεν συζητιέται τίποτα για αλλαγές. Οι Δασικοί Υπάλληλοι δηλώνουν απεγνωσμένοι και χαρακτηρίζουν την υπηρεσία τους εγκαταλειμμένη, ενώ στην Πολιτική Προστασία η προετοιμασία είναι υπόθεση ρουτίνας και επαναλαμβάνεται χωρίς ιδιαιτερότητες στο σχεδιασμό, άσχετα με το αν πριν λίγους μήνες είχαν χαθεί 74 άτομα.

Το Μάιο του 2008 η εκστρατεία των Οικολόγων Πράσινων συνεχίζεται στην Ηλεία. Σε ένα διήμερο (10-11.05.2008) το Πανελλαδικό Συμβούλιο των Οικολόγων Πράσινων, μέλη της Θεματικής Ομάδας για το Περιβάλλον και μέλη της Τοπικής Κίνησης στην Ηλεία επισκέπτονται τις πυρόπληκτες περιοχές του νομού και μιλούν επιτόπου με τους κατοίκους δήμων και χωριών για τα προβλήματα που συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τόσους μήνες μετά. Παράλληλα, οργανώνουν δημόσιο διάλογο στην πόλη του Πύργου, επιδιώκοντας να συνεισφέρουν στις προσπάθειες για την επίλυση των προβλημάτων που εμποδίζουν την αρωγή των πυροπαθών, να συμμετέχουν στις κοινές δράσεις για την οικολογική ανασυγκρότηση της καμμένης υπαίθρου και να προτείνουν λύσεις στο μεγάλο πρόβλημα της διαχείρισης του ανθρώπινου κεφαλαίου στην περιοχή, που πρέπει να αποκατασταθεί επαγγελματικά.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι καλούμε την Κυβέρνηση να ξεπεράσει την αδράνεια και τη γραφειοκρατία στην αποκατάσταση των πυροπαθών, μεταξύ άλλων δημιουργώντας έναν αυτόνομο οργανισμό με τη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών που θα επεξεργαστεί και θα έχει τα μέσα να υλοποιήσει ένα νέο όραμα για την αναγέννηση της Ηλείας, που θα δώσει προοπτικές στους κατοίκους, περιλαμβανομένων και των μεταναστών, και θα δημιουργήσει τις αναγκαίες υποδομές για ένα οικολογικά βιώσιμο μέλλον στο νομό.

O καιρός, όμως, περνάει και καμιά αλλαγή δεν συντελείται σε θετική κατεύθυνση. Οι υποσχέσεις του κ. Κιλτίδη έμειναν μόνο λόγια, κάτι που επισημαίνουμε με Δελτίο Τύπου που εκδίδουμε στις 06.07.2008. Αντιθέτως, οι πυρκαγιές ξεκινούν νωρίς, πριν ακόμα από την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου. Καίγεται η Σκόπελος, η Σκύρος, η Ρόδος και αρκετές ακόμη περιοχές. Ακολουθούν και άλλες ανακοινώσεις στη διάρκεια του έτους, τόσο με επισημάνσεις για την υφιστάμενη κατάσταση, όσο και με τις θέσεις μας – προτάσεις για τη δασική πολιτική και τον επανασχεδιασμό της δασοπροστασίας.
Συγκεκριμένα, επειδή η έκταση της καταστροφής του 2007 οφείλεται στο συνδυασμό μιας σειράς παραγόντων, όπως οι πολιτικές που στρέφονται εναντίον του δάσους αλλά και αυτές που το αποκόπτουν από τις τοπικές κοινωνίες, η εγκατάλειψη της βιώσιμης διαχείρισης του δάσους και των φυσικών περιοχών, η μεταφορά της πρόληψης και της έγκαιρης αντιμετώπισης των πυρκαγιών από το τοπικό επίπεδο σε κεντρικούς μηχανισμούς, που εμφανίζουν έλλειψη προετοιμασίας και κατάλληλης οργάνωσης, η παθητικοποίηση των τοπικών κοινωνιών και η αλλαγή του κλίματος, οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε ότι:

1. Είναι αναγκαία μια συνεκτική πολιτική για την προστασία και τη βιώσιμη διαχείριση των δασών. Η σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Οι πελατειακές σχέσεις, η αποσπασματικότητα και η σύγχυση αρμοδιοτήτων μεταξύ φορέων που τελικώς δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους οδηγούν στην υποβάθμιση των δασών, στα χιλιάδες αυθαίρετα και στη στέρηση ενός βασικού αγαθού που ανήκει σε όλους μας. Τόσο οι πολίτες όσο και τα πολιτικά κόμματα πρέπει να ανοίξουν έναν ειλικρινή διάλογο για τις αλλαγές σε αντιλήψεις και πολιτικές που απαιτούνται για την προστασία του δάσους.
2. Το κύριο βάρος της πολιτικής προστασίας των δασών πρέπει να δοθεί στην αναδιοργάνωση της Δασικής Υπηρεσίας, ίσως κάτω από ένα νέο, σύγχρονο μοντέλο λειτουργίας. Ας γίνει επιτέλους κατανοητό ότι η Δασοπονία είναι μια επιστήμη που προσεγγίζει το δασικό οικοσύστημα ως φυσικό πόρο και το διαχειρίζεται αειφορικά αποσκοπώντας σε πολλαπλά οφέλη (οικολογικά, οικονομικά, τουριστικά, κ.ά.), ενώ η Δασική Υπηρεσία είναι η μόνη που γνωρίζει καλά αυτή τη διαχείριση, μπορεί να προλάβει κινδύνους και ασθένειες, αλλά γνωρίζει και τα ελληνικά δάση ως τόπους και ως οικοσυστήματα. Επίσης, η ισχυροποίηση της δασικής υπηρεσίας θα δημιουργήσει στη συνείδηση του κόσμου την αντίληψη ότι το δάσος ελέγχεται, διοικείται και προστατεύεται θεσμικά και πρακτικά, οπότε έμμεσα αναστέλλεται και η διάθεση για παρανομία. Χωρίς ισχυρή δασική διοίκηση κανένα είδος διαχείρισης των δασών δεν θα μπορέσει να εφαρμοστεί με επιτυχία. Απαραίτητη, συνεπώς είναι η στελέχωση της Δασικής Υπηρεσίας με προσωπικό, αφού σήμερα τα κενά σε οργανικές θέσεις φτάνουν ως και το 70%. Συγκεκριμένα, πρόσφατα στοιχεία των συνδικαλιστικών φορέων των δασικών υπαλλήλων δείχνουν ότι οι κενές θέσεις σε δασολόγους, δασοπόνους και δασοφύλακες φτάνουν περίπου τις 3.000. Η κάλυψη αυτών των κενών οργανικών θέσεων, που από τη φύση τους είναι πράσινες θέσεις εργασίας, συμβάλλει στην πράσινη οικονομία και δημιουργεί προοπτικές για αποτελεσματική διαχείριση του δασικού πλούτου.
3. Η δημιουργία Υπουργείου Περιβάλλοντος στο οποίο θα ενσωματώνονται όλες οι περιβαλλοντικού αντικειμένου υπηρεσίες και στο οποίο θα ανήκει και η αναδιοργανωμένη Δασική Υπηρεσία, μπορεί να αποτελέσει το φορέα χάραξης περιβαλλοντικής πολιτικής και να διευκολύνει κάθε φορά τη δρομολόγηση οικονομικών πόρων για τη Δασοπονία, είτε τα χρήματα αυτά ενισχύουν τη δασική υπηρεσία είτε ενισχύουν τα δασικά ινστιτούτα και ιδρύματα της χώρας, όπου παρακολουθούνται συστηματικά όλες οι παράμετροι που αφορούν τα δασικά οικοσυστήματα (ασθένειες, παρακολούθηση και ανάλυση των αιτιών των πυρκαγιών, εξέλιξη ειδών, κ.ά.).
4. Όπως έχει αποδειχθεί επανειλημμένως, η επένδυση πόρων στην πρόληψη είναι πολύ πιο αποτελεσματική και σοφή πολιτική από την εκ των υστέρων αποζημίωση και προσπάθεια αποκατάστασης. Για να εκτιμήσουμε το πραγματικό κόστος της ζημιάς που έχει προκληθεί από τις πυρκαγιές πρέπει να συνυπολογίσουμε με οικονομικούς όρους και τη ζημιά που προκαλείται από τη στέρηση των οικολογικών υπηρεσιών που προσφέρει το δάσος σε τοπικό και ευρύτερο επίπεδο. Για παράδειγμα, η ζημιά που προκλήθηκε από τις φωτιές το 2007 ανέρχεται σε 2,5-3,5 δισεκατομμύρια Ευρώ, ενώ την περίοδο 2000 – 2007 από το Γ΄ ΚΠΣ τα 102 δασαρχεία της χώρας έλαβαν 170 εκ. ευρώ, δηλαδή 200.000 ευρώ ετησίως το καθένα! Για την ίδια περίοδο, με ευθύνη δηλαδή και των δύο κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) 33 εκ. ευρώ από το Ταμείο Συνοχής της Ε.Ε. για την πρόληψη παρέμειναν αδιάθετα και δεν αξιοποιήθηκαν ποτέ!
5. Η δημιουργία Ενιαίου Φορέα Δασοπυρόσβεσης, στον οποίο θα συνεργάζονται όλες οι εμπλεκόμενες με τη δασοπυρόσβεση υπηρεσίες (Δασική, Πυροσβεστική, Πολιτική Προστασία) κάτω από ένα σαφώς ορισμένο πλαίσιο αρμοδιοτήτων και με υποχρεωτική εκπαίδευση όλων των υπαλλήλων για την άμεση επέμβασή τους και την αποτελεσματική κατάσβεση των πυρκαγιών. Λυπηρά φαινόμενα, όπως άγνοια της δασικής περιοχής, καθυστερημένη μετάβαση των πυροσβεστών στην πυρκαγιά, άγνοια εφαρμογής της μεθόδου του αντιπύρ και προσμονή της λύτρωσης από τα εναέρια μέσα δεν πρέπει να επαναληφθούν γιατί θέτουν σε κίνδυνο τα δάση, πολλές ζωές και ακόμα και τους ίδιους τους πυροσβέστες.
6. Στον τομέα της προστασίας από πυρκαγιές και της δασοπυρόσβεσης πρέπει να αξιοποιηθεί το ανθρώπινο κεφάλαιο στις τοπικές κοινωνίες, αφού όμως τους δοθεί κατάλληλη εκπαίδευση και εξοπλισμός, καθώς και οι εθελοντικές ομάδες πυροπροστασίας. Οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να αποκτήσουν ξανά ενεργό ρόλο, όπου αυτό είναι εφικτό, και να είναι σε θέση να κινητοποιούνται άμεσα και αποτελεσματικά, έχοντας κατάλληλα μέσα και γνώσεις. Ιδιαίτερα κίνητρα πρέπει να δοθούν για να επιστρέψουν πληθυσμοί και να συμμετάσχουν στη διαχείριση των ορεινών δασών.
7. Η σύνταξη των δασικών χαρτών, που είναι αυτονόητη υποχρέωση της πολιτείας για την αποτύπωση των δασικών οικοσυστημάτων και τη χαρτογραφική τους καταγραφή παραμένει τόσα χρόνια ανεκτέλεστη και αποκλείεται από κάθε επιχειρησιακό προγραμματισμό και χρηματοδοτική πρόβλεψη των συναρμόδιων υπουργείων. Πρέπει επιτέλους να λάβει τέλος η σκόπιμη (;) αναβολή της σύνταξής τους, καθώς οι δασικοί χάρτες αποτελούν έργο απολύτως απαραίτητο για τη σύνταξη του δασολογίου και το μόνο αποτελεσματικό εργαλείο για την προστασία των δασών και της δημόσιας περιουσίας.
8. Ισχυρό νομοθετικό πλαίσιο. Σε νομοθετικό επίπεδο η αλλαγή του άρθρου 24 του Συντάγματος με στόχο να περιοριστεί η προστασία των δασών θα ήταν καταστροφική, όχι μόνο για το περιβάλλον αλλά και για την ζωή των μελλοντικών γενεών. Χρειαζόμαστε όσο ποτέ το δάσος, ιδιαίτερα σε μια εποχή που η κλιματική αλλαγή απαιτεί επέκταση και όχι περιορισμό των δασών για να περιοριστεί το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
9. Εφαρμογή του νόμου. Καμία ως τώρα κυβέρνηση δεν έχει προβεί σε δραστικά μέτρα τιμωρίας του παραβάτη. Στην Ελλάδα «ο ρυπαίνων δεν πληρώνει» και «ο αυθαιρέτων νομιμοποιείται». Η ανάγκη αυστηρής και δίκαιης τήρησης του νόμου είναι επιτακτική και δεν χωρά άλλες αναβολές. Τα πολιτικά κόμματα πρέπει να δεσμευτούν ότι τα στελέχη τους, και πολύ περισσότερο άτομα που καταλαμβάνουν δημόσια αξιώματα, όπως υπουργοί, βουλευτές, γενικοί γραμματείς, διοικητές οργανισμών κ.ά. που θα αποδειχθεί ότι έχουν χτίσει παράνομα μέσα σε δάση και δασικές περιοχές ή που έχουν καταπατήσει ή διευκολύνει άλλους να καταπατήσουν παρόμοιες εκτάσεις, θα χάσουν το αξίωμά τους και θα τίθενται οριστικά εκτός κόμματος, εκτός των άλλων ποινικών συνεπειών που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν. Περιπτώσεις όπως αυτή της κατασκευής «αναψυκτηρίου» από πρώην υπουργό μέσα στη ζώνη προστασίας του Υμηττού, πρέπει να επισύρουν όχι μόνο πρόστιμα αλλά και ποινικές ευθύνες, ενώ πρέπει αυτόματα να κατεδαφιστεί το αυθαίρετο.
10. Η δημιουργία ενός «Ανεξάρτητου Οργανισμού Προστασίας των Δασών από την Αυθαίρετη Δόμηση» με επαρκές θεσμικό πλαίσιο, μέσα, προσωπικό και πόρους για την κατεδάφιση όλων των αυθαιρέτων μέσα σε δάση και δασικές περιοχές είναι η αναγκαία απάντηση στον φόβο των εκάστοτε κυβερνήσεων μπροστά στο υποτιθέμενο πολιτικό κόστος κατεδάφισης τους. Μια πολιτική επαναφοράς του δικαίου στη διαχείριση των δημόσιων αγαθών, όπως είναι το δάσος, είναι απαίτηση πλέον σημαντικού τμήματος της ελληνική κοινωνίας.
11. Η κλιματική αλλαγή αλλάζει τα πάντα και πρέπει να λαμβάνεται πλέον σοβαρά υπόψη σε όλες τις πολιτικές και πρακτικές, πολύ περισσότερο που είναι γνωστό ότι θα έχει επιπτώσεις στα οικοσυστήματα και τα δάση. Η αύξηση της θερμοκρασίας ήδη κατά περίπου 1 βαθμό Κελσίου στην περιοχή μας (με προοπτική να αυξηθεί άλλους 3-3,5 βαθμούς μέσα στον αιώνα), η μείωση των βροχοπτώσεων και η αύξηση της εξάτμισης, η μείωση της υγρασίας σε άλλοτε υγρά δάση, η μεγαλύτερη συχνότητα και διάρκεια ακραίων φαινομένων όπως οι καύσωνες στην Ελλάδα, θα αυξήσουν κατακόρυφα τους κινδύνους για τα δάση. Οι πυρκαγιές μπορεί να είναι πιο συχνές και πιο καταστροφικές και αν δεν υπάρξει η κατάλληλη προετοιμασία, κινδυνεύουμε άμεσα να χάσουμε όλα τα δάση, ακόμα και αυτά που λόγω υγρασίας δεν καίγονταν παλιότερα και βρίσκονται σε μεγαλύτερο υψόμετρα. Αυτά τα δάση είναι τα πλέον ευάλωτα και δεν θα μπορέσουν να ξαναδημιουργηθούν. Απαιτείται, λοιπόν, μια συστηματική παρακολούθηση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και προσαρμογή στα νέα δεδομένα των πολιτικών προστασίας των δασών, πρόληψης πυρκαγιών και έγκαιρης κατάσβεσης τους και στον τομέα αυτό θα ήταν χρήσιμη η ανταλλαγή εμπειριών και η μόνιμη συνεργασία σε μεσογειακό επίπεδο μεταξύ Ελλάδας, Ιταλίας, Γαλλίας, Ισπανίας, Κύπρου, Τουρκίας και Πορτογαλίας αλλά και με τις Βαλκανικές χώρες.
12. Η αποκατάσταση των πυρόπληκτων περιοχών πρέπει να λαμβάνει υπόψη την υποχρέωση διατήρησης του δασικού χαρακτήρα των περιοχών (και όχι αλλαγής χρήσεων γης) και οικολογικής αναγέννησης του δομημένου περιβάλλοντος αλλά και του κοινωνικού και παραγωγικού ιστού των περιοχών που πλήττονται.

Τις παραπάνω θέσεις οι Οικολόγοι Πράσινοι προσπαθήσαμε να γνωστοποιήσουμε σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό, τόσο μέσα από το διαδίκτυο όσο και μέσα από ραδιοφωνικές παρεμβάσεις. Την άνοιξη, με αφορμή την Ημέρα Δασοπονίας (20 Μαρτίου) προειδοποιούσαμε για την καταστροφή που ξαναέρχεται ζητώντας έγκαιρη στελέχωση της Δασικής Υπηρεσίας για τα έργα καθαρισμού των δασών και υπευθυνότητα από την Κυβέρνηση στην πολιτική που ασκεί. Στις 18.06.2009 παραχωρήσαμε Συνέντευξη Τύπου, όπου επισημάναμε πάλι τα προβλήματα στη δασική διαχείριση και προτείναμε άμεσες λύσεις, εκλιπαρώντας για τις αναγκαίες ενέργειες από την Πολιτεία που θα προλάβουν το κακό. Τελικά, το φετινό καλοκαίρι δυστυχώς μας επιβεβαίωσε. Και είμαστε σήμερα εδώ (μετά από μερικές πρόσφατες συνεντεύξεις τύπου στην Αθήνα και στην Πελοπόννησο) να συζητάμε για τη δασοπροστασία και το «εθνικό συμφέρον», ακριβώς γιατί τίποτα δεν άλλαξε σε θετική κατεύθυνση. Επιπλέον, αρκετά πράγματα χειροτέρευσαν για λόγους «δημοσίου συμφέροντος», όπως θα ακούσετε και από τις εισηγήσεις στη β΄ ενότητα της ημερίδας.

Η παρουσία, λοιπόν, των Οικολόγων Πράσινων καθίσταται αναγκαία τόσο σε κεντρικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο. Η Θεματική μας Ομάδα για το Περιβάλλον και οι Τοπικές Κινήσεις στην περιφέρεια θα συνεχίσουμε τον αγώνα που δίνουμε σχεδόν δύο χρόνια τώρα για την αλλαγή της δασικής πολιτικής και την επίτευξη ουσιαστικής προστασίας και διαχείρισης του δασικού πλούτου της χώρας. Ελπίζουμε να ανταποκριθείτε στο κάλεσμά μας και να γίνει κοινός ο αγώνας μας για το αυτονόητο: την προστασία της δημόσιας περιουσίας και της ανθρώπινης ζωής.