Πόρισμα ΚΕΔΚΕ

ΕΤΗΣΙΟ ΤΑΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΕΔΚΕ 2008

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ:

ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
«ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ - ΦΟΡΕΙΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ»

ΕΙΣΗΓΗΣΗ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΪΡΑΚΤΑΡΗΣ
ΕΠΙΣΤ. ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΚΕΔΚΕ

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2008


ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΟΧΩΝ/ΠΕΔΙΟΥ –ΥΦΙΣΤΑΜΕΝH ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Η χώρα μας διαθέτει ένα πολύ μεγάλο «φυσικό» πλούτο.
Η βιοποικιλότητα είναι από τις σημαντικότερες στην Ευρώπη.
Σε εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας η χώρα μας έλαβε έστω και καθυστερημένα μέτρα προστασίας των φυσικών οικοτόπων και οικοτόπων ειδών και προσδιορίστηκαν:
Α) Οι Ζώνες Ειδικής Προστασίας(ΖΕΠ) με βάση την οδηγία 79/409/ΕΚ.
Β) Οι Tόποι Kοινοτικής Σημασίας (ΤΚΣ) όπως ορίζονται από την οδηγία 92/43/ΕΟΚ.
Ο κατάλογος των ΤΚΣ οριστικοποιήθηκε στις 21/9/2006 (ΕΕΚ τεύχος (259).
Τα κράτη μέλη οφείλουν σε διάστημα (6) ετών από την ημερομηνία αυτή να κηρύξουν τις προστατευόμενες αυτές περιοχές ως Ειδικές Ζώνες Διατήρησης (ΕΖΔ) και να καθορίσουν προτεραιότητες και μέτρα για τη διατήρησή τους.
Η Ελλάδα έχει μέχρι σήμερα χαρακτηρίσει (163) ΖΕΠ και (239) ΤΚΕ. Οι 11 υγρότοποι απ’ αυτούς καλύπτονται από τη συνθήκη RAMSAR.
Απ’ αυτές τις περιοχές (31) τόποι έχουν οριστεί ταυτόχρονα ως ΖΕΠ και έχουν προταθεί και ως ΤΚΣ. Οι περιοχές αυτές αποτελούν το γνωστό δίκτυο NATURA 2000.
Το χερσαίο τμήμα της έκτασης NATURA 2000 καταλαμβάνει το 21% του ελληνικού χέρσου εδάφους και το θαλάσσιο το 5,5% των χωρικών μας υδάτων.
Για να κηρυχθεί μια περιοχή ως προστατευόμενη σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία (Ν.1650/86) απαιτείται η εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών (ΕΠΜ). Μέχρι σήμερα έχουν εκπονηθεί ή βρίσκονται σε διάφορα στάδια (εκπόνηση, έγκριση, κήρυξη) 84 ΕΠΜ.

Σ’ ότι αφορά τους φορείς διαχείρισης:
Συνολικά έχουν συσταθεί 27 φορείς.
Ο πρώτος φορέας που συστάθηκε ήταν το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου (Ν.1650/1986). Πολύ αργότερα συστάθηκε το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Σχινιά – Μαραθώνα (Ν.2742/1999) ενώ με το Ν. 3044/20002 ιδρύθηκαν άλλοι 25 Φορείς Διαχείρισης.
Για τις υπόλοιπες προστατευόμενες περιοχές δεν υπάρχει συγκεκριμένος φορέας διαχείρισης αλλά σ΄ αυτές τις περιοχές παρεμβαίνουν οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς , τα Δασαρχεία , η Τ.Α. , οι περιβαλλοντικές οργανώσεις κ.α. κατά περίπτωση .
Έτσι σήμερα έχουμε από τη μιά προστατευόμενες περιοχές με Φορέα Διαχείρισης και εξασφάλιση χρηματοδότησης από το Γ’ ΚΠΣ (ΕΠΠΕΡ), πρόβλεψη χρηματοδότησης από το ΕΣΠΑ (ΕΠΠΕΡΑΑ) και υπό διαμόρφωση θεσμικό, νομικό και διοικητικό πλαίσιο λειτουργιών και από την άλλη μια δεύτερη ομάδα προστατευόμενων περιοχών χωρίς φορέα, χωρίς εξασφαλισμένη χρηματοδότηση και χωρίς ουσιαστικό πλαίσιο προστασίας τους , με συχνό φαινόμενο την ανεξέλεγκτη δραστηριότητα .

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΣ
Τα οικοσυστήματα στη χώρα μας κινδυνεύουν κύρια από την ανθρώπινη δραστηριότητα και τη κλιματική αλλαγή με κυρίαρχο ζήτημα σήμερα τη σημαντική μείωση του υδάτινου στοιχείου.
Τα προβλήματα και οι απειλές έγκειται:
1) Στην ανεξέλεγκτη ανθρώπινη δραστηριότητα (κύρια γεωργία, κτηνοτροφία, τουρισμός, μεταποίηση) εντός και σε μια περιμετρική ζώνη των προστατευόμενων περιοχών η οποία ευνοείται από την απουσία ελεγκτικών μηχανισμών.
2) Στην έλλειψη σαφούς θεσμικού πλαισίου και διοικητικών ρυθμίσεων.
Εκτιμάται ότι 3 στις 4 περιοχές NATURA της χώρας δεν έχουν συγκεκριμένα όρια και θεσμοθετημένες χρήσεις γης.
3) Στη παράνομη άντληση υδάτων για αρδευτικούς σκοπούς και τη μόλυνση των υδάτων από ανθρώπινες δραστηριότητες.
4) Στην επίδραση των συνεπειών των καταστροφικών πυρκαγιών του 2007 σε διάφορα οικοσυστήματα και η εμφανιζόμενη λαθροθηρία σε πολλές περιπτώσεις.
5) Στη καθυστέρηση της δημιουργίας φορέων διαχείρισης και της προώθησης των σχετικών ΚΥΑ για τη προστασία των περιοχών αυτών. Με δύο λέξεις θεσμική ανεπάρκεια , χωρίς καμμιά κρατική μέριμνα .
6) Στη κάλυψη μόνο 27 περιοχών με φορείς διαχείρισης και στην εγκατάλειψη της διαχείρισης και εποπτείας των υπολοίπων.
7) Στη δυσκολία διαχείρισης και ελέγχου από ένα πολυδαίδαλο σύστημα αρμοδιοτήτων. Έχουμε περιοχές που τις διαχειρίζονται τα Δασαρχεία, άλλες Δήμοι, Δημοτικές Επιχειρήσεις, αναπτυξιακές εταιρείες, μοναστήρια, ιδιώτες κτλ.
8) Η έλλειψη διαχειριστικών σχεδίων, εξασφαλισμένης χρηματοδότησης, προγραμμάτων προστασίας και ανάδειξης, σήμανσης κτλ. Γενικά παρατηρούμε μη συντονισμένες δράσεις χωρίς προγραμματισμό και στόχευση
9) Αδυναμία ουσιαστικής λειτουργίας των φορέων διαχείρισης που έχουν συσταθεί:
α) Τα Δ.Σ διορίζονται από το κράτος.
β) Η εκπροσώπηση και ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των περιβαλλοντικών οργανώσεων και των επιστημονικών φορέων βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα
γ) Οι φορείς έχουν ελλειπή στελέχωση.
δ) Δεν έχουν ελεγκτικές αρμοδιότητες (αρμοδιότητα ανακριτικού υπαλλήλου ) όταν την διαθέτουν οι θηροφύλακες και οι αγροφύλακες.
ε)Δεν έχουν επαρκή και σταθερή χρηματοδότηση για να ασκήσουν το παρεμβατικό τους ρόλο για τη προστασία και την ανάδειξη των οικοσυστημάτων
10)Η ύπαρξη ακόμα ανεξέλεγκτων ΧΑΔΑ αλλά και η έλλειψη βιολογικών καθαρισμών σε γειτνιάζοντες οικισμούς με τις προστατευόμενες περιοχές .
11)Η παράνομη απόθεση αποβλήτων από τις βιομηχανίες,η παράνομη αμμοληψία, η παράνομη υλοτομία και αλιεία ανάλογα και αντίστοιχα με τη μορφή του οικοσυστήματος.
12)Η αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις που βρίσκονται εντός των προστατευόμενων περιοχών .
13)Επιθεωρητές περιβάλλοντος,Νομαρχιακές Υπηρεσίες Περιβάλλοντος και Δασαρχεία αδυνατούν να εποπτεύσουν επαρκώς τις προστατευόμενες περιοχές λόγω έλλειψης προσωπικού,μέσων και πόρων.

ΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ. Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
Η υπόθεση της διαχείρισης,προστασίας και ανάδειξης των οικοσυστημάτων είναι μια υπόθεση παγκόσμια , εθνική αλλά και τοπική.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έθεσε ως στόχο της να σταματήσει, ή να περιορίσει στο ελάχιστο έως το 2010 διαφαινόμενα βιοποικιλότητας στην Ευρώπη .
Για την υλοποίηση του στόχου, θέσπισε το 2000 το δίκτυο Natura. Σκοπός του, η εντατική προστασία συγκεκριμένων περιοχών της Ευρώπης με ιδιαίτερη οικολογική αξία και πολύτιμα βιογενητικά αποθέματα, η διαφύλαξη των οποίων είναι επιτακτική ανάγκη για τη διατήρηση της φυσικής τροφικής αλυσίδας. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες σαφώς και δεν εξαιρούνται από τις περιοχές αυτές. Αντιθέτως, το δίκτυο Natura αναγνωρίζει ότι ο άνθρωπος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης, και πως η ύπαρξη του ενός εξαρτάται από την υγιή λειτουργεία του άλλου.

Τα κράτη – μέλη της Ένωσης κλήθηκαν να προτείνουν τις υπό ένταξη περιοχές στο δίκτυο. Όταν η Ε. Ε. θα ενέκρινε την οικολογική αξία των περιοχών, κάθε χώρα έπρεπε να εναρμονίσει τη συγκεκριμένη οδηγία για τους τρόπους διαφύλαξης των περιοχών αυτών, στην εθνική της νομοθεσία. Αυτό μεταφράζεται στη θέσπιση συγκεκριμένων νόμων που αφορούν στην ορθή διαχείριση των περιοχών μέσω συγκεκριμένων μηχανισμών. Τη χρηματοδότηση της διαδικασίας αναλαμβάνει η ίδια η χώρα. Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδοτεί συγκεκριμένα προγράμματα και έργα που πραγματοποιούνται στις περιοχές Natura με σκοπό πάντα, τη διατήρηση της φύσης. Ήδη, πριν από το 2000 οι περισσότερες χώρες είχαν προσδιορίσει την πλειονότητα των περιοχών με ιδιαίτερη οικολογική αξία, και είχαν θεσπίσει νομοθετικά θεσμοθετημένους μηχανισμούς για την προστασία τους. Ο θεσμός των Εθνικών Πάρκων και των προστατευόμενων περιοχών, ήταν ήδη ευρέως διαδεδομένος στον ευρωπαϊκό χώρο . Το ίδιο και τα όργανα διαχείρισης σε περιφερειακό ή και τοπικό επίπεδο. Εν τούτοις, το Δίκτυο Natura 2000, έδωσε στις περισσότερες χώρες ένα παραπάνω κίνητρο για την ταυτοποίηση ακόμη περισσότερων περιοχών και για τη δημιουργία πιο αυστηρών θεσμών και μέτρων για τη συστηματική και κατοχυρωμένη προστασία τους.

Στη Βρετανία υπάρχουν περίπου 600 περιοχές που υπάγονται στο δίκτυο Natura 2000. Την ευθύνη για τις περιοχές αυτές φέρει εξ΄ ολοκλήρου η "μικτή επιτροπή για τη διατήρηση της φύσης" που είναι ο νομικός και επιστημονικός σύμβουλος του Υπουργείου Περιβάλλοντος για τις προστατευόμενες περιοχές.
Επιμέρους μικρότερες τέτοιες επιτροπές υπάρχουν στην Αγγλία, στην Ουαλία, στη Σκοτία και στη Βόρειο Ιρλανδία. Πριν μια περιοχή ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000 πραγματοποιείται διαβούλευση μεταξύ των φορέων και εκπροσώπων της τοπικής κοινωνίας. Στη Βρετανία η νομοθεσία επιβάλλει ότι σε μία περιοχή Natura δεν επιτρέπεται κανένα είδος ανάπτυξης και ανθρώπινης δραστηριότητας που να θέτει σε κίνδυνο το φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Η τουριστική ανάπτυξη επομένως πρέπει να τηρεί συγκεκριμένους όρους για τον οίκοτουρισμό, ενώ απαγορεύεται κάθε είδους βιομηχανική ανάπτυξη. Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι συνεργάζονται στενά με τις αρμόδιες επιτροπές και πληρούν πολύ συγκεκριμένους όρους έτσι ώστε η εργασία τους να μην απειλεί την καλή περιβαλλοντική κατάσταση της περιοχής. Κάθε είδους αναπτυξιακό σχέδιο θα πρέπει πρώτα να πάρει έγκριση από την αρμόδια επιτροπή
Όταν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ των συμφερόντων της τοπικής αρχής και της αρμόδιας επιτροπής, πάντοτε θα υπερισχύσει η αρμόδια επιτροπή. Έτσι στη Βρετανία οι περιοχές που εντάσσονται στο Δίκτυο προστατεύονται από σαφή νομοθεσία.
Ακόμη και οι τοπικές αρχές δεν έχουν το δικαίωμα να ξεκινήσουν οποιοδήποτε αναπτυξιακό έργο αν δεν έχουν την άδεια της μικτής επιτροπής για τη διατήρηση της φύση.

Στη Δανία οι περιοχές που εντάσσονται στο Δίκτυο Natura είναι περίπου 400. Επτά Περιφερειακές αντιπροσωπίες Περιβάλλοντος φέρουν την ευθύνη για τη διαχείριση των περιοχών που εντάσσονται στην περιφέρειά τους.
Οι αντιπροσωπείες αυτές όπου καταρτίζονται από ειδικούς επιστημονικούς και νομικούς συμβούλους με τη σειρά τους δίνουν αναφορά στο Υπουργείο Περιβάλλοντος της χώρας . Συνεργάζονται δε με τους Δήμους που εμπλέκονται στη διαδικασία διαχείρισης. Ωστόσο, όταν υπάρχει διαφωνία, η περίπτωση πηγαίνει στο "Ανώτατο ειδικό δικαστήριο της Φύσης", όπου εξετάζονται δικαστικά όλες οι υποθέσεις για τα περιβαλλοντικά θέματα. Για τα θέματα ανάπτυξης ισχύει ό,τι και για τη Βρετανία. Η ειδική περιφερειακή αντιπροσωπεία υπερισχύει οποιασδήποτε άλλης αρχής εκτός του Δικαστηρίου για τη Φύση.Το ανώτατο δικαστήριο της φύσης έχει σε πολλές περιπτώσεις καταδικάσει γεωργικές, οικοδομικές και άλλες αναπτυξιακές δραστηριότητες.

Στη Γερμανία 5000 είναι οι περιοχές Natura που υπάρχουν . Το 1/3 των περιοχών αυτών ήδη υπό αυστηρό νομικό καθεστώς προστασίας πριν από το 2000.
Στη Γερμανία υπάρχουν 16 "υπό- υπουργεία" περιβάλλοντος τα οποία είναι αρμόδια για την προστασία των περιοχών Natura, είναι στελεχωμένα με επιστημονικό και νομικό προσωπικό και υπάγονται στο κεντρικό υπουργείο περιβάλλοντος της χώρας όπου δίνουν αναφορά. Κάθε νομός έχει τη δική του τέτοια υπηρεσία που αναλαμβάνει τις περιοχές που υπάγονται, στη γεωγραφική τους περιοχή και δίνει αναφορά στο αντίστοιχο "υπό-υπουργείο". Για τις αναπτυξιακές δραστηριότητες ισχύει ό,τι ισχύει για τη Βρετανία και τη Δανία και για οι άδειες για κάθε είδους ανάπτυξη δίδονται μόνο από τα "υπό – υπουργεία" όπου έχουν και τον τελευταίο λόγο.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση βρίσκεται πιο κοντά από οποιοδήποτε άλλο φορέα στο όλο ζήτημα φού καλείται :
α)να συμβάλλει ουσιαστικά στη προστασία των οικοσυστημάτων (δίκτυα αποχέτευσης, ΒΙΟΚΑ, διαχείριση απορριμάτων κτλ.).
β)να συνδράμει με προσωπικό και μέτρα σε ήπιες παρεμβάσεις προστασίας και ανάδειξης των περιοχών αυτών.
γ)να προωθήσει λύσεις,ιδέες,μέτρα και πολιτικές προστασίας.
δ)να διεκδικήσει και να εξασφαλίσει πόρους για επιμέρους έργα και δράσεις που συμβάλλουν στη βελτίωση των υποδομών, της εικόνας και την ανάδειξη των οικοσυστημάτων.
ε)να σχεδιάσει την αναπτυξιακή πολιτική των περιοχών λαμβάνοντας υπόψη το βαρύνοντα και ευαίσθητο ρόλο που έχουν τα οικοσυστήματα στη περιοχή ευθύνης τους.
στ)να προωθήσει θεσμικές ρυθμίσεις, διαχειριστικά σχέδια, κανονιστικές διατάξεις, χρήσεις γης στα διάφορα επίπεδα της διοίκησης που ασκούν τη σχετική αρμοδιότητα.
ζ)να ζητήσει λύσεις σε θεσμικό επίπεδο μέσα από τα συλλογικά όργανα ( ΤΕΔΚ, ΚΕΔΚΕ ), συμβούλια (περιφερειακό) και νομαρχιακές επιτροπές.
η)να ενεργοποιήσει παρεμβαίνοντας τους τοπικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς της Ν.Α , της Περιφέρειας και του ΥΠΕΧΩΔΕ.
θ)να εκπονήσει και προωθήσει ειδικά προγράμματα πιλοτικού κυρίως χαρακτήρα με ουσιαστικές όμως παρεμβάσεις στα οικοσυστήματα (Γ΄ ΚΠΣ (ΕΠΠΕΡ –ΠΕΠ ), INTERREG ΙΙΙ, LIFE +, ΟΠΑΑΧ, LEADER + κτλ.)

Αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι η σωστή και συστηματική διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών συμβάλλει στη διατήρηση της περιβαλλοντικής ισορροπίας,στην αειφορία,στην αωάπτυξη τοπικών παραγωγικών δραστηριοτήτων με οικολογικό και περιβαλλοντικό όφελος (αγροτουρισμός, βιολογικές καλλιέργειες, διατήρηση πολιτιστικού αποθέματος), βελτίωση υποδομών, υπηρεσιών, ποιοτήτας ζωής και δημιουργίας τοπικού εισοδήματος.

ΟΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΕΔΚΕ
Οι πρωτοβουλίες των φορέων της Αυτοδιοίκησης πέραν της τυπικής τους εκπροσώπησης στους φορείς διαχείρισης είναι πολλές,σύνθετες και ουσιαστικές. Διακρίνονται δε από μια ιδιαίτερη αγωνία για τη προστασία του ενώ εκφράζουν ταυτόχρονα τις κοινωνικές ανάγκες και την οικολογική ευαισθησία . Πολλές φορές οι πρωτοβουλίες και οι δράσεις αναλαμβάνονται είτε μεμονωμένα από Δήμους, Δημοτικές Επιχειρήσεις, Αναπτυξιακές Εταιρείες είτε με συμμετοχή σε δίκτυα, εταιρικά σχήματα, διακρατικές συνεργασίες είτε μέσα από τα συλλογικά όργανα της Αυτοδιοίκησης (ΤΕΔΚ, ΚΕΔΚΕ) .
Κατ’ αρχήν οι Δήμοι και οι ΤΕΔΚ και συνολικά η ΚΕΔΚΕ μέσα από τη δημόσια διαβούλευση του Εθνικού Χωροταξικού και των Ειδικών Χωροταξικών Σχεδίων εξέφρασαν και εκφράζουν τις απόψεις των τοπικών κοινωνιών για τη προστασία των οικοσυστημάτων.
Η ΚΕΔΚΕ με απόφαση του Διοικητικού της Συμβουλίου πήρε σαφή θέση για το θέμα της προστασίας των οικοσυστημάτων και της λειτουργείας των φορέων διαχείρισης. Η Επιτροπή Περιβάλλοντος και αειφόρου ανάπτυξης έχει κατά καιρούς εκφράσει απόψεις και θέσεις για το ίδιο ζήτημα.
Πριν ( 1 ) μήνα η ΚΕΔΚΕ συνδιοργάνωσε με το ΠΑΝΔΟΙΚΟ στις Σέρρες θεματικό συνέδριο για τη διαχείριση των οικοσυστημάτων και τις προστατευόμενες περιοχές. Οικολογικές οργανώσεις, Τοπική Αυτοδιοίκηση και άλλοι φορείς συζήτησαν , διέγνωσαν τα προβλήματα και προτείνουν συγκεκριμένα μέτρα και λύσεις που περιλαμβάνονται στο ψήφισμα του συνεδρίου αυτού. Πέραν τούτου η ΚΕΔΚΕ θέτει ένα πλαίσιο στόχων και διεκδικήσεων που θα συμβάλλουν στην Περιβαλλοντική Προστασία,στην ορθολογική διαχείριση των οικοσυστήμάτων, με στόχο τη βιωσιμότητα των φορέων διαχείρισης , την ουσιαστική του λειτουργεία που θα συμβάλλει στην αειφόρο ανάπτυξη με ενεργό πάντα το ρόλο της τοπικής κοινωνίας.

ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ –ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση προτείνει και διεκδικεί:
1) Τη βιώσιμη λειτουργία των φορέων διαχείρισης με σταθερή χρηματοδότηση,την ενίσχυση τους με προσωπικό,μέσα και αρμοδιότητες.
2)Την ουσιαστική εκπροσώπηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στους φορείς διαχείρισης.
3)Τη διαφύλαξη ως «κόρη οφθαλμού» των προστατευόμενων περιοχών με αυστηρούς αλλά και τηρούμενους περιορισμούς δραστηριοτήτων και λειτουργιών στα πλαίσια των Ειδικών Χωροταξικών Σχεδίων.
4)Τη σταδιακή και σε ορατό χρόνο κάλυψη των προστατευόμενων περιοχών με φορείς διαχείρισης (έστω και ομαδοποιημένα) και τη θωράκιση τους με το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο(έκδοση ΠΔ, ΚΥΑ κτλ).
5)Τη διασφάλιση πόρων από το ΕΣΠΑ 2007 -2013 (ΕΠΕΡΑΑ, ΠΕΠ) για τους φορείς διαχείρισης και για όλες τις προστατευόμενες περιοχές με κλιμάκωση ανάλογα με την αναλογική τους αιτία .
6)Στη χρηματοδότηση των λοιπών φορέων των προστατευόμενων περιοχών για την άσκηση ενός άτυπου ρόλου (σε μεταβατικό στάδιο) φορέα διαχείρισης με πόρους από το ΕΣΠΑ,το ΕΤΕΡΠΣ και το ΠΔΕ (εισφορά του ΥΠΕΧΩΔΕ στο ΘΗΣΕΑ) .
7)Τη θέσπιση Ειδικού Περιβαλλοντικού Τέλους προστατευόμενων περιοχών στη βιοτεχνία, τη βιομηχανία και την αγροτική παραγωγή των προστατευόμενων περιοχών .
8)Τη σύνταξη διαχειριστικών σχεδίων ανά προστατευόμενη περιοχή,τη πρόβλεψη αγροπεριβαλλοντικών μέτρων,την εφαρμογή και συστηματική παρακολούθηση των σχεδίων από τις ειδικές υπηρεσίες(Διευθύνσεις Δασών, Δασαρχεία, Υπηρεσίες Περιβάλλοντος κτλ.)
9)Την υπογραφή 10ετών προγραμματικών συμβάσεων με τα συλλογικά όργανα της Αυτοδιοίκησης για τις περιοχές που δεν έχουν φορέα διαχείρισης για μια σταθερή και διασφαλισμένη χρηματοδότηση από εθνικούς πόρους.
10)Τη θέσπιση ετήσιας διαχειριστικής έκθεσηε για κάθε περιοχή όπου θ’ αποτυπώνονται και συγκεκριμένες μετρήσεις (π.χ ποιότητας υδάτων κτλ.)


Εν κατακλείδι
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση ζητά τη θεσμική θωράκιση των προστατευόμενων περιοχών , την ουσιαστική λειτουργεία των φορέων διαχείρισης , τη σταδιακή κάλυψη όλων των περιοχών με φορείς , θεσμικό πλαίσιο και μέτρα προστασίας και πάνω απ’ όλα την άσκηση ουσιαστικών ελέγχων από τις αρμόδιες υπηρεσίες .
Η αυτοδιοίκηση έχει τη βούληση , τη πρόθεση , τη δέσμευση απέναντι στη τοπική κοινωνία .
Η πολιτεία ως απόδειξη ότι έχει την ευαισθησία , τη βούληση και πάνω απ’ όλα την ευθύνη που της αναλογεί για τη περιβαλλοντική προστασία και είναι μεγάλη.